Σε συνέχεια των συνθημάτων σε Πέραμα και Κερατσίνι για τις κρατικές ρατσιστικές δολοφονίες στα Α.Τ., αντίστοιχα συνθήματα γράφτηκαν τις επόμενες μέρες σε Νίκαια και Δραπετσώνα, μαζί με συνθήματα αλληλεγγύης στον αγώνα των παλαιστινίων ενάντια στον γενοκτονικό πόλεμο που διεξάγει το κατοχικό κράτος-απαρντάιντ του Ισραήλ, όπως και αντιφασιστικά συνθήματα ειδικά στη Νίκαια που το τελευταίο διαστήματα κάποιοι τοίχοι λερώθηκαν με στοχάδια και σβάστιγγες.
Μοιράστηκε επίσης κείμενο για τις δολοφονίες στα Α.Τ. σε λύκεια της Νίκαιας, του Κερατσινίου και του Περάματος και στους σταθμούς μετρό στα Μανιάτικα και τη Νίκαια. Ακολουθεί το κείμενο που μοιράστηκε.
ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ/ΟΛΑ ΜΙΣΟΥΝ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ
Στις 21/9 ο Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, μετανάστης πακιστανικής καταγωγής, «ανακαλύφτηκε» νεκρός στο αστυνομικό τμήμα Αγίου Παντελεήμονα σε σημείο που δεν υπήρχαν κάμερες. Τα τραύματα στο σώμα του, που παρέλαβαν οι συγγενείς του την επόμενη μέρα υποδεικνύουν τον πολυήμερο βασανισμό και εν τέλει δολοφονία του από τους ανθρωποφύλακες. Ο ίδιος κρατούνταν και αναζητούνταν από τους δικούς του ήδη από τις 13/9, οι οποίοι ειδοποιήθηκαν όταν πλέον είχε καταλήξει. Τις επόμενες μέρες αναφέρεται ως «κακοποιητής» και «τοξικομανής», σε μια προσπάθεια να ξεπλυθούν οι κρατικοί δολοφόνοι του, λες κι αν ισχύει κάτι από όλα αυτά δικαιολογείται ο βασανισμός και η δολοφονία του. Είναι εξάλλου γνωστό ότι οι μπάτσοι είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητοι σε τέτοια κοινωνικά θέματα, με πιο πρόσφατο παράδειγμα εκείνο της Κυριακής Γρίβα, η οποία δολοφονήθηκε έξω από το αστυνομικό τμήμα Αγ. Αναργύρων, στο οποίο είχε προστρέξει ζητώντας βοήθεια. Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Μοχάμεντ Καμράν Ασίκ, την 1/10, ο Mia Harizul, μετανάστης από το Μπαγκλαντές, βρίσκεται «αυτοκτονημένος» δια απαγχονισμού στο κρατητήριο του αστυνομικού τμήματος Ομονοίας.
Οι δύο αυτές δολοφονίες έρχονται να προστεθούν στη μακριά λίστα με τις δολοφονίες από μπάτσους τα τελευταία χρόνια. Οι ίδιοι είναι που δολοφόνησαν εν ψυχρώ τρεις Ρομά μέσα σε λιγότερο από δύο χρόνια (Ν. Σαμπάνης, Κ. Φραγκούλης, Χ. Μιχαλόπουλος), τον Κ. Μανιουδάκη στην Κρήτη αλλά και άλλους μετανάστες μέσα στα τμήματα, όπως ο Νιγηριανός Εμπουκά Μαμασουμπέκ ξανά στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας. Την ίδια ώρα που εκκενώνουν καταλήψεις, που συλλαμβάνουν φοιτητ(ρι)ές για παρεμβάσεις στα πανεπιστήμια, που βιάζουν στα τμήματα και συμμετέχουν σε κυκλώματα μαστροπείας, που φυλάνε λαμαρίνες σε έργα “ανάπτυξης” και συμμετέχουν σε κατασχέσεις σπιτιών, που εμπλέκονται σε μαφιόζικες δραστηριότητες όπως η κραυγαλέα περίπτωση της λεγόμενης «Greek Mafia». Ενώ οι συνθήκες κοινωνικά γίνονται σκληρότερες και η καθημερινότητα όλο και πιο δυσβάσταχτη το νομικό πλαίσιο αυστηροποιείται και ο ρόλος της καταστολής αναβαθμίζεται. Η αστυνομία δεν αποτελεί απλώς τον εκτελεστή μια αυταρχικής πολιτικής, ούτε απλώς το όργανο που εφαρμόζει το δόγμα “Νόμος και Τάξη”. Εξελίσσεται σε πλήρη ρυθμιστή της κοινωνικής πραγματικότητας, αναλαμβάνει να διαχειριστεί οποιαδήποτε κρίση και να καταστείλει όποιον αξιολογείται ως “εχθρός”. Η φράση “θα τους πάμε αίμα” του «ειδικού αστυνομικού αναλυτή» και πρώην συνδικαλιστικού τους στελέχους Σταύρου Μπαλάσκα, αναφερόμενος στους Ρομά που μένουν στις πιο υποβαθμισμένες γειτονιές της Δυτικής Αττικής, θα μπορούσε να αφορά σε διαφορετικούς αποδέκτες ανά περίπτωση.
Οι δύο αυτές δολοφονίες όμως έρχονται να προστεθούν και σε μια ακόμη αδιευκρίνιστη και ατελείωτη λίστα. Πρόκειται για τη λίστα των νεκρών μεταναστ(ρι)ών στα σύνορα ως αποτέλεσμα της κρατικής θανατοπολιτικής. Εκείνων που δολοφονούνται από τα push-back του ελληνικού λιμενικού και της συνοριοφυλακής κατά την προσπάθεια τους να διεκδικήσουν μια διαφορετική ζωή. Η βύθιση ένα χρόνο πίσω του πλοιαρίου ανοιχτά της Πύλου και ο πνιγμός 600 ανθρώπων είναι μόνο έναανάμεσα σε άπειρα παραδείγματα εν ψυχρώ δολοφονιών, κακομεταχείρισης ή επιλεκτικής απραξίας την ώρα που οι μετανάστ(ρι)ες πνίγονται. Για όσες/όσους καταφέρουν επιβιώσουν ακολουθεί η γνωστή «φιλοξενία» των κέντρων κράτησης, αυτών των γκέτο εγκλεισμού και αορατοποίησης. Την ίδια στιγμή που στα κέντρα των πόλεων εξελίσσονται επιχειρήσεις-σκούπα για την απέλαση των «χωρίς χαρτιά» και στα αστυνομικά τμήματα συντελούνται ταπεινώσεις, ξυλοδαρμοί, βασανιστήρια έως και εξόντωσή τους.
Στην περίοδο που διανύουμε οι επικλήσεις για «μεγαλύτερη αστυνόμευση» από κρατικούς λειτουργούς, Μ.Μ.Ε. και «αγανακτισμένους» πολίτες γίνονται όλο και πυκνότερες. Αυτό που συμβαίνει όμως στην πραγματικότητα είναι ότι τα κράτη και ο καπιταλισμός εντείνοντας το αίσθημα της κοινωνικής ασφυξίας και συμπιέζοντας συνεχώς της ζωές των από κάτω, αναβαθμίζουν τον ρόλο της αστυνομίας σε κύριο διαχειριστή των κοινωνικών υποθέσεων, εγγυητή της κοινωνικής ομαλότητας και προστάτη των κυρίαρχων συμφερόντων και προτύπων του τύπου «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια». Κι όλα αυτά διαμέσου του αιτήματος για «ασφάλεια», σε μια εποχή «κρίσεων», μόνιμης κατάστασης «έκτακτης ανάγκης» και πολεμικής συγκρότησης των κοινωνιών. Σε όλα τα πεδία η παρουσία της αστυνομίας κανονικοποιείται και ενισχύεται. Να μην δεχτούμε άλλους μπάτσους στις ζωές μας. Δεν είμαστε αναλώσιμα/ες/οι στα χέρια του κράτους. Αυτοοργανωμένοι συλλογικοί αγώνες ενάντια στις κρατικές και κατασταλτικές μεθοδεύσεις και πρακτικές.
Ο ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ ΣΗΜΑΔΕΥΕΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΕΙ
ΜΠΑΤΣΟΙ ΒΑΣΑΝΙΣΤΕΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ
Barrio Negro
πρωτοβουλία αντίστασης, αυτοοργάνωσης, αλληλεγγύης
από Πέραμα, Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Νίκαια
barrionegro@espiv.net
